həmən

<fars.>

1. əvəz. Həmin, haman, o. <Cavad bəy:> Elə işlərin üstündə həmən adamı divara söykəyib başına güllə çaxarlar, qalar yerində. . N. V.. Gətirir fikrimi mənim tüğyana; Həmən diyardakı şumal buruqlar. M. Müş..

2. zərf O saat, dərhal, əlüstü. Mən bu lövhələri xəstə, nəfəssiz; Seyr edərək həmən yüyürdüm səssiz. S. V.. Əcəbcə işə düşdük, deyib güldüm özümə; Yay paltomun boynunu həmən çəkdim üzümə. S. Rüst..